HET LEVEN IS..

een voltooiing van lessen, welke men doorleeft om te begrijpen

LOCAL KINDERGARTEN

Hier werk ik samen met twee lokale leraressen en assisteer ik in de klas volgens DE RICHTLIJNEN IN het "EARLY CHILD DEVELOPMENT PROGRAM" EN HET "English Education Program." Het aantal uur is 's ochtends zo’n 2-4 uur. Er zitten ongeveer 15 tot 30 kinderen in de klas..

WOMEN EMPOWERMENT

Bij dit project help IK als vOLUNTEER de jonge MOSLIM meiden en volwassen vrouwen (20-45 jaar) ALS TEACHING COACH. MET FOCUS OP het Engels spreken, schrijven, lezen en luisteren.. MAAR OOK OP EMPOWERMENT IN HUN PERSOONLIJK LEIDERSCHAP EN POSITIE IN DE MAATSCHAPPIJ.

BACKPACKEN & REIZEN

NA DE PROJECTEN BEGINT DE ECHTE VAKANTIE EN REIS IK SAMEN MET MIJN WEDERHELFT HET LAND DOOR EN GAAN WE OP AVONTUUR. KORTOM; EEN REIS IN SRI LANKA OM NOOIT MEER TE VERGETEN!

HI,
AYUBOWAN,
SRI LANKA

Heerlijk hoe de lucht kleurt in de avonden in de volunteering home. Zo zit ik dan heerlijk te genieten van het uitzicht. Maar ook vind ik het heerlijk om met mn tablet een plekje te vinden in een little gem, bekend als The Book Cafe; Wild & The Sage in Unawatuna..

MEID OP EEN WERELD MISSIE..

De brug bouwen tussen de westerse wereld en een derde wereld land..

verwezenlijken van een droom om alleen te reizen en anderen te helpen.

MEID OP EEN MISSIE..

Zoveel lieve mensen zijn zo benieuwd wat deze reis en het vrijwilligerswerk allemaal inhoud en hoe ik het allemaal beleef, dat ik me bedacht om een blog bij te houden en de verhalen te posten zodat ik met mijn aandacht het meest in het moment hier kan leven. 1 ding is zeker, ik beleef momenteel een (kinder)droom. In een oud vriendenboekje van de basisschool schreef ik al hoe ik de wereld wilde redden. Toen wilde ik de wereld al helpen en hoe ouder ik ben geworden is dat getransformeerd naar verbetering, hoop en liefde brengen waar het kan. Mijn steentje bijdragen door mijn persoonlijke skillset in te zetten voor anderen is iets wat mijn hart verrijkt. Door mijn verhaal met jullie te delen, hoop ik ook jullie te inspireren. So follow me, meid op een missie..

THERE SHE GOES..

There she goes, dat is wat hij zei toen hij de foto maakte van deze stralende meid met backpack. Daar ging ze, met haar paspoort en boardingpassen in haar hand en ik ga niet liegen.. ook met een dosis high functioning anxiety in d'r kont hahaha. Ik vond het zo spannend en ik was zo excited tegelijk! Het was tijd, eindelijk was het zo ver! De reis kon beginnen. Daar stond ze hoor op bevrijdingsdag, letterlijk klaar om haar vleugels uit te spreiden en de reis te maken naar het creeren van een betere wereld. Ik was me bewust, dat ik te kort in het land zou zijn om grote structurele impact te kunnen maken. Al was ik me geheel bewust dat elke bijdrage helpt en zaadjes planten voor de toekomst alsnog voor innovatie kon zorgen, dat voelde als genoeg reden om de overgang van Europa naar Azie te maken en te landen in het land dat voormalig Ceylon als naam had.

UP IN THE AIR

Volgesmeerd in lavendel olie, met m'n noise cancelling headphone luisterend naar kalmerende anti-stress sound frequencies en andere rituelen.. (vliegangst). Verklaar me voor gek, maar deze meid heeft het op deze manier prima gered hoor. Je kunt trots op me zijn. Zo vloog ik voor mijn doen ontspannen in ca. 6 uur van Amsterdam Schiphol naar Dubai Airport. Zo heerlijk als de drang naar avontuur groter is dan angst. Zo'n typisch personal empowerment moment. "Je bent zo lekker bezig meid", zei ik tegen mezelf. Want als je alleen reist heb je toch echt een innerlijke dialoog en to be honest is ze best gezellig en grappig af en toe hahaha. Midden in de nacht kwam ik aan op Dubai Airport. De vliegtuig deuren gingen open en de wolk van warmte zorgde voor een hartelijk welkom. Selem Aleikum, Dubai. Het was even zoeken, want op dit Airport had ik mijn connected flight naar Colombo. Daar ging ik dan als vrouw, yo solo mio, met mijn backpack op zoek naar de C-gate transferbus. Gevonden, volgepropt met mensen vertrokken we over de wegen rondom het vliegveld. Ik had al wat vertraging vanaf Amsterdam door al het bagage drama op Schiphol.. Dus heel veel tijd voor de overstap op Dubai had ik niet. Kwam die transferbus in een of andere file terecht. Hier kneep ik hem wel even.. zo werden 10 minuten wachten.. een kwartier wachten.. (geen geduld) Maar somehow konden we doorrijden en kwam ik op tijd bij de gate terecht. Ik had zelfs tijd om me nog snel op te frissen voor de volgende vlucht naar Colombo. Alles rustig, alles flex. Opnieuw ingecheckt, plaatsgenomen in de wachtruimte en al snel gingen we boarden. Hoe al die mensen in een vliegtuig passen vraag ik me nogsteeds af, ik voelde me letterlijk gesandwicht op de zitplek tussen twee mensen in. Maar op de een of andere manier lukte het prima om in slaap te vallen. Is een familie ding zo makkelijk kunnen pitten.. Dus ik kan je vertellen dat die vlucht heel snel ging en ik zo in Colombo was hahaha.

MET BEIDEN BENEN OP DE GROND..

Wat een bijzondere dagen zijn er al gepaseerd en nu een week verder heb ik pas enigzins het gevoel dat ik ietwat meer ben geland in dit wilde, chaotische, traditionele, overweldigende Aziatische leven. Al ben ik met reizen best wat gewend aan chaos, maar hier is het alsof je terecht bent gekomen in de infrastructuur in de apartheid, Engelse kolonisatie in 1815, de chaos van een souk in Marrakesh, de armoede van Tanzania langs de straten, de natuur van de Dominicaanse Republiek en het dagelijkse leven in India en dit allemaal tegelijk.. Enigzins herstellende van een 2-daags durende migraine aanval waar ik geen licht, geluid, geuren of beweging kon handelen zonder het gevoel te hebben dat mijn hoofd uit elkaar bonst en ik elk moment out kon gaan.. Is dit de eerste dag dat ik weer dichter bij mezelf kom. Dat ik het al zolang heb volgehouden zonder ziek te worden van de nervous system overload, maakte me al mega trots. Fact about me; sinds ik klein ben ervaar ik met reizen en het ontdekken van nieuwe plekken dat ik dan zo mega enthousiast kon worden, stress kon ervaren, zoveel indrukken tegelijk kon opnemen dat mijn lichaam op een gegeven moment zei.. STOP. Het intens kunnen waarnemen van allerlei prikkels uit je omgeving dankzij overgevoelige zintuigen, is een zegen.. Heel handig met systemisch werk en het aanvoelen van anderen in coachingsessies.. Maar anderzijds ook echt een donkere kant omdat ik na zoveel indrukken echt uitgeschakeld ben. Vroeger lag ik dan te ijlen in de nacht, gezellig te praten in mijn slaap of had ik hevige nachtmerries en dan werd ik huilend wakker, moest ik overgeven of ik kreeg hele erge buikpijn of als ik in het hoge gedeelte van een stapelbed lag, viel ik er letterlijk uit omdat ik als een woelwater over het matras bewoog hahah. Als ik dan weer uit de healing modus kwam, kon ik de wereld weer aan en was ik pas echt met ziel en lichaam 'geland' in de nieuwe realiteit, in een nieuw land, in een nieuwe stad. Zo ook op dit moment, perfectly landed in Sri Lanka. Dankjewel migraine.

PART 1
HERE WE GO..

Het is zo makkelijk om in onze veilige Nederlandse wereld te leven, in ons kapitalistische comfort, in de buurt van je dierbaren en zogenaamd gelukkig te zijn in werk wat je uitput en meer als 40 uur per week weghoud van je gezin en wat je diep in je hart werkelijk wilt doen in je leven. Want ja, kijk mij ik ben succesvol en houd me aan de verwachtingen van de maatschappij en dat is wat telt, toch? Iedereen koopt huizen, hebben het financieel goed voor elkaar en hoe vaak gaan we ookalweer met z'n allen per jaar op vakantie? Hoeveel kleding koop jij per maand of geef je uit aan boodschappen? Wat is je duurste aankoop geweest in de afgelopen drie maanden? Had je het echt nodig of was het een ego aankoop om jezelf beter te voelen of jezelf te verrijken in je persoonlijk aanzien of gewoon omdat het je lifestyle is? Ik kan met je delen, als je de financiele bodem hebt gezien, zelfs in het voor ons bekende kikkerland, dan besef je dat al dat soort dingen er echt totaal niet meer toe doen en meer bijzaak zijn dan een nodige essentie. Dat leer je als je in levende lijven ervaart hoe het is om afstand te doen van spullen, niet meer attached te zijn. Ik kan met je delen, dat de locals in Sri Lanka al die financiele uitgaven niet kunnen realiseren voor zichzelf en hun gezin. Zij zijn blij als ze eten hebben in de avond of een dak boven hun hoofd hebben om te schuilen in de nu startende monsoon. De tropische stortbuien zijn nu bijna een dagelijkse realiteit en als ik je vertel dat wij in Nederland gewoon naar school en ons werk kunnen (sterker nog, dit wordt gewoon verwacht).. de kindjes van de Kindergarten hier dagen missen van het lesprogramma omdat zij en hun ouders praktisch en financieel gezien niet de middelen hebben om naar school te komen als het regent en de straten op sommige plekken overstroomd zijn. Ik hoop dat je begrijpt hoe bevoorrecht jij bent en ik ben. Hoe hard het nodig is om een deel van onze ziel te delen met minder bedeelden in de wereld en hoe belangrijk het is dat we in de lessen die de kinderen wel kunnen volgen impact maken als het gaat om childcare en hun persoonlijke en psychologische ontwikkeling. Uiteindelijk zijn kinderen onze toekomst. Laten we ze voorzien van de juiste middelen en informatie zodat zij ook een beter leven kunnen leiden!

ZOVEEL INDRUKKEN, I LOVE IT

Na een soepele vliegreis, werd ik opgewacht door de taxi driver en moest ik wachten op 5 andere meiden die ook in de ochtend zouden landen. In de tussentijd had ik geld omgewisseld en een nieuwe lokale 30gb simkaart gekocht voor een kleine 6 euro, 1800 Sri Lankaanse rupees. Het kostte werkelijk waar een drol. Toen we compleet waren vervolgden we onze reis naar het Zuiden, onze rit naar Unawatuna was begonnen, compleet ondergedompeld in de meest chaotische en overweldigende infrastructuur die ik ooit heb gezien. Beeld je eens in dat je loslopende koeien ziet op de provinciale weg in Nederland.. Nee serieus, beeld je dit eens in, een koe langs de provinciale weg?? We gaan een stapje verder.. Beeld je hierbij loslopende honden in.. Fietsers op diezelfde weg, tuktuks, vrachtauto's, bussen die voorbij racen, toeterende auto's en scooters.. En zo nu en dan wandelen mensen daar ook gewoon. Kan gewoon, is helemaal normaal hier haha! Van eerdere reizen ben ik best wel wat gewend, maar dit was echt bizar en hilarisch om te zien want ergens was het voor hun een soort ongeorganiseerde doch gestructureerde chaos. Toen we aankwamen bij de volunteering home, was er 1 ding dat ik nodig had. I needed vitamin sea. Al snel gingen er een paar meiden mee en waren we heerlijk aan het bijkomen op het strand. In de avond had ik een momentje voor mezelf. Daar zat ik dan, de reis vol extase en dankbaarheid tot nu toe te herbeleven met het voor mij rustgevende geluid van een tropische stortbui.. En hoewel de regen naar beneden viel en voor verkoeling zorgde, zat ik heerlijk te genieten van het uitzicht op zee en de kleine eekhoorns die om me heen aan het rennen waren. Het eten hier is vooral rijst, rijst en nog meer soorten rijst.. heerlijke groente vol specerijen en voor de nuchtere hollander vaak te pittig, maar ik hou ervan dus kan echt genieten van het lekkere eten. De verse fruit juices van papaya, ananas en watermeloen zijn mijn favorieten. En mijn lievelingsfruit is oprecht de mega lekkere en zoete Sri Lankaanse ananas.. Dit eerste weekend stond vooral in het teken van kennismaken, landen in de volunteering home, het volgen van het introductieprogramma voor de aankomende volunteering projecten. De volunteering home is momenteel gemixt met een groep van ca. 40 volunteers tussen 17 en (misschien drie mensen) tot 32 jaar met de nationaliteiten van Frans, Duits, Engels, Zweeds, Noors en Nederlands. Het is tot nu toe niet altijd even makkelijk, de connectie met de jongeren is super fijn en goed.. Maar de generatiekloof is echt groot en de persoonlijke prioriteiten liggen heel ergens anders, plus de echt spirituele diepgang is wat mist. Ook zijn ze nog jong in hun doen en laten soms en dan merk je dat je gewoon zoveel meer levenservaring hebt. Zij zitten nog op school, of zijn net klaar met hun high school en ik voel me dan zo oud haha omdat die tienertijd zolang geleden is voor mij! Daarmee bedoel ik niet dat ik niet van ze kan leren, zeker wel. Het leuke daaraan is, is dat ik dankzij hen groei en ik hun op mijn beurt ook weer mag inspireren en zo nu en dan een beetje sturen.. Hoe dan ook vind ik het zo ontzettend mooi hoe ze deze kans van vrijwilligerswerk met elkaar aangrijpen. Zo zie je maar, de meeste zijn super jong en willen wat. Maar deze oma doet gewoon gezellig met ze mee hoor. Laat het avontuur maar beginnen.

ARMOEDE IS KNEITER HARD

Ondanks dat je Sri Lanka sowieso op je travel list moet hebben staan vanwege alle schoonheid, cultuur en geweldige plekken om te bezoeken.. mogen we niet vergeten dat Sri Lanka een ontwikkelingsland is waar nog ongeveer een kwart van de bevolking onder de armoede grens leeft. Sri Lanka heeft in de afgelopen jaren heel wat te voortduren gehad. Zo had het land te maken met politieke onrust, de burgeroorlog tussen de Sinhalezen en Tamils, en niet te vergeten de Tsunami van 2004.. met alle schade, verliezen en gevolgen van dien. Het land is hiervan nogsteeds in wederopbouw. Doe hier een schepje bovenop met de strenge corona lockdown.. Sommige mensen leven nogsteeds in kapotte huizen of onder plastic zijlen langs het spoor zoals je op de foto hierboven ziet en proberen met al hun mogelijkheden fruit of andere producten te verkopen langs de weg om in hun behoeften te voorzien. Het is zo bizar, hoe weinig deze groep locals heeft en toch zo ongelooflijk vriendelijk is. In Sri Lanka is het heel normaal dat als je voorbij wandelt of voorbij rijd in een tuktuk dat mensen naar je zwaaien en je voorzien van een grote glimlach. Het armoede cijfer in stedelijke gebieden is sinds 2021 verdrievoudigd en de helft van de bevolking in de plattelandgebieden leeft momenteel onder de armoede grens. Wat heb ik daar al van gezien? Sommige kindjes zijn afhankelijk van het eten dat de school hen aanbied.. Elke ochtend is er een ontbijt beschikbaar voor de kindjes wat eerder lijkt op een avond maaltijd om hun buikjes te vullen. Maar ook toen ik op het strand was, heb ik kennis mogen maken met een ouder koppel.. De vrouw begeleidde de man het strand over, hij hing aan haar schouder, zo liepen ze samen.. bedelend bij toeristen in de hitte (36 graden). Want haar man heeft oogkanker. Als je de man aankeek, mistte hij beide ogen en het enige wat je zag waren lege oogkassen, door de ziekte zei ze. Horror. Ze vroeg om geld, mega reality check; armoede is kneiter hard.

HET WERKEN OP DE KINDERGARTEN

Na het introductieprogramma ontvingen we de meest high fashion lichtblauwe teaching coat die ik ooit heb gezien. Een echte eyecatcher, meest vreselijke stof om te dragen in de hitte en oprecht een aanwinst in je vrouwelijke kledingkast. Not. Hoe dan ook zijn we zo goed te herkennen voor de kindjes als we komen lesgeven en uiteindelijk is dat wat telt. De jas dragen, is iets om trots op te zijn als volunteer, dus draag ik dit kledingstuk met opgeheven hoofd wat iemand er ook van vind, i don't care haha. We moeten namelijk zorgen dat we op straat en in de school onze schouders bedekken en lange broeken dragen uit respect voor de religies en community. In de volunteering home krijgen we drie keer per dag te eten, dus elke dag starten we met het ontbijt en vervolgens gaan we om 08:00 met de tuktuk of de taxibus richting de pre-school welke zich ca. 20min verderop bevind. In een local wijkje hoog gelegen worden we elke dag gebracht naar de juffen en de kindjes waar we de lessen starten om 08:30. De ochtenden starten meestal met de kindjes aan hun tafeltjes, kleine gesprekjes voeren terwijl je elkaars taal niet begrijpt, kleuren oefenen in het engels, tellen in het engels, knuffelen en high fives geven. Vervolgens mogen de kindjes hun meegebrachte bakjes vol bloemen neerzetten bij de Buddha als offering vol positieve intenties voor de dag. Daarna gaan de kindjes ca 20-25 buiten in rijen staan om te starten met de ochtend mantra's waar ze Buddha bedanken, hun leven bedanken, hun ouders bedanken kortom zichzelf compleet onderdompelen in het gevoel van dankbaarheid. Oogjes dicht, meditatie focus aan.. Dat is voor hun de sadu sadu. Het is zo schattig om te zien hoe serieus de kindjes dit al nemen terwijl ze pas 2-5 jaar zijn. Alleen al met zo' n bewustzijn de dag beginnen is een mega inspiratie voor de kinderen in Nederland. Starten zij elke dag met dankbaarheid? Je kunt zeggen dat je dankbaar bent en vanuit de oppervlakte benoemen waarvoor, die woorden gebruiken. Maar kunnen zij de diepgang van het woord daadwerkelijk in hun lichaampjes voelen? Kun jij dit (als ouder) zelf? Ogen dicht, voel waar dankbaarheid zit in je lichaam.. Maak het groter, kleiner.. speel met dat gevoel zou ik zeggen.. Daarna zingen de kinderen volop, ik bedoel schreeuwend mee hahaha, met het Sri Lankaanse volkslied om te eindigen met het lied van de school wat gaat over de regels en de visie van de juffen. De juffen zijn twee zussen die opgeleid zijn en deze school aan huis zijn gestart. Als je ziet wat ze er samen en met behulp van de stichting al van hebben kunnen maken, is dit bewonderingswaardig gezien de beschikbare middelen. Dan is het na hun ochtendritueel ons moment, het moment van de volunteers om met de kids aan de slag te gaan. We zingen elke ochtend engelse kinderliedjes met ze, van head shoulders knees and toes tot baby shark, five little ducks, monkey jumping on the bed, the move song, the fruit song, the animal song.. zo zijn er nog meer liedjes welke beschikbaar zijn gesteld inde whatsapp van onze Education group. Hoe dan ook dansen we, zingen we, springen en maken vooral heel veel plezier terwijl we ze de liedjes in het Engels leren en ookal verstaan ze ons nog niet volledig, een welgemeende glimlach is universeel en laat liefde een taal zijn die zij wel degelijk begrijpen! Per dag zie je de kids gewoon groeien in taal en sociaal- emotionele ontwikkeling, ze onthouden de woorden van liedjes en gedichten, zingen steeds meer mee en betrekken ons en elkaar in de dansjes.

DE CULTUUR EN HET EDUCATIE PROGRAMMA

Bij het introductieprogramma kwam ik te weten dat er heel serieus wordt gefocust op "Early Child Development (ECDS)" voor de Sri Lankaanse kinderen. Dankzij dit programma wordt de aandacht psychologisch en pedagogisch gelegd naar wat kinderen per leeftijd moeten 'weten' maar ook wat zij zelfstandig moeten 'kunnen'. Daarbij bevat het programma verschillende ijkpunten waar de ouders in Sri Lanka worden geinspireerd om voor hun kinderen de juiste opgroei omgeving te bieden waar zij in een veilige setting en op een gezonde manier kunnen leren en ontwikkelen. Het ECDS is gefinancieerd door Unicef en goedgekeurd door the Ministery of Child Development wat maakt dat er aan de volgende vereisten moet worden voldaan in dit programma; supporten van kinderen om zichzelf te ontwikkelen in hun volledige potentieel en de bijbehorende high quality leeromgeving, het programma focust tevens op het correct begeleiden van de families en leraren om de kinderen te voorzien van hoog kwaliteit ervaringen enerzijds passend bij hun bekende traditionele (Buddhistisch, Moslim, Christelijk) en etnische waarden (Sinhalees, Tamil, Moors) dit geeft mogelijkheden voor de kinderen om makkelijker door te stromen naar een formelere school als ze ouder zijn. Wat vooral heel interessant is, is dat de ouders van de lokale kinderen veel aspiraties hebben voor hun toekomst. Ze willen echt dat de kinderen succesvol zijn op school, ze verwachten dat hun kind het goed doet dus geven ze alle support ook aan ons als volunteers, De ouders vinden het net zo belangrijk als ons in Nederland dat hun kinderen goed gedrag vertonen, respectvol luisteren en respectvol zijn naar ouderen en naar elkaar met een goede leerhouding. Ouders zien dit graag terug in de ontwikkeling van hun kinderen en zijn met wat ik tot nu toe heb gezien betrokken bij de kids op de Kindergarten. De dagen ervoor bereiden we als volunteering group (we zijn met zn vieren nu) altijd een lesson plan voor waar soms ook voorbereidend werk leveren en moeten knutselen, dus na het dansen en zingen werken we aan hun ontwikkeling en spreken we in het engels in de klas. We staan letterlijk voor de klas en helpen hun met het uitvoeren van de opdrachten. We oefenen met vormen, kleuren, nummers, tellen, het weer en werken met creativiteit en sturen hun in motivatie en zelfvertrouwen. Maar denk ook aan basic gedragingen zoals commands als; ga zitten, sta op, gooi dit weg en ontwikkeling in respectvol gedrag door te focussen op hoe ze de teacher aanspreken met respect. Maar ook hoe ze op een goede manier een grens aan kunnen geven als bijvoorbeeld een kindje hun duwt dat ze dan zeggen met hun handje naar voren; No, stop! I don't want that! Maar ook hoe ze sorry moeten zeggen als ze iets verkeerds hebben gedaan. Zo kreeg ik in een speelse bui met een enthousiast kindje ineens een doos krijtjes naar mijn hoofd geslingerd, geen succes. Dus grepen we, uiteraard met kalmte, liefdevol respect en aandacht met de juffen in net zoals we doen op de basisschool in Nederland. Al snel kwam het kindje weer met me spelen en waren we weer vriendjes op de playground. Elke ochtend krijgen we de mogelijkheid om lokaal eten proeven omdat de moeder van de leraressen vers 'ontbijt' kookt voor de kinderen. Zo heb ik verchillende groenten, kruiden, jackfruit, roti en Sri Lankaanse zoete aardappel geproefd.

En als je in Unawatuna, Sri Lanka bent..

Dan moet je niet vergeten om surfles te nemen. Met een groep besloten we na een ochtend gevolunteerd te hebben een moment voor onszelf te pakken waar we besloten te gaan leren surfen. Ik vond het serieus mega cool en na een uurtje les lukte het om op mijn surfboard te staan en zelfs springend te wisselen van been. I love the seaaaaaaaaa.

POSITIEVE MINDSET EN BUDDHA

Waar ik nu al zo dankbaar voor ben is dat we de kindjes al beter mochten begrijpen in hun Buddhistische cultuur. Ondanks dat de kindjes van de school meer de lower class zijn, worden ze heel erg aangemoedigd om waardevolle ervaringen te beleven. We zijn in de eerste week met de klas naar de lokale Buddhistische tempel geweest, waar we echt kennis mochten maken met hun tradities. Die dag moesten we allemaal in het wit/lichtbeige gekleed omdat dit hoort en staat voor puurheid om hun heilige traditionele routines mee uit te voeren. Toen we aankwamen bij de trap naar de tempel moesten we onze slippers beneden laten en naar boven lopen op blote voeten. Barefoot, connecting to the ground. Ik hou ervan. Vervolgens liepen we geheel op blote voeten over het Tempel terrein welke opgedeeld was in drie delen. De tempel zelf, een verzamel space in de buitenlucht en een plek waar we een olielampje en een wierookje mochten aansteken. Daarna gingen we naar de tempel en stonden er allemaal bakjes met kleurrijke bloemen, voedsel en andere producten voor de Buddha op een tafel. De kindjes en leraressen hadden dit meegebracht uit eer voor zoals zij het zeggen Lord Buddha. Het Boeddhisme is de leidraad van hun leven waar men focust op het losbreken van karmische wedergeboortes en geloven zij dat als zij het pad volgen van Buddha, zij als mensen, als zielen, uit die cirkels kunnen losbreken als zij hun verlangens en materialisme kunnen loslaten. Er zijn vier edele wijsheden die mij in elk geval erg inspireren; "Het leven is vol lijden.. Lijden wordt veroorzaakt door verlangen.. Stoppen met lijden kan door het verlangen te stoppen.. De weg naar verlichting is het achtvoudige pad.." Zoek deze themas maar eens op voor jezelf haha. In mijn reis als holistisch coach heb ik de afgelopen 3 jaar veel getraind, gelezen en gefocust op zijnsgerichte orientatie. Maar om een dergelijke staat van 'Zijn' te kunnen belichamen en in elke cel van je lichaam te voelen heb je als persoon zelf, als coach zelf, enigzins wat spirituele aanleg nodig en ook een hoop werk te doen in het psychologisch helen van je eigen traumas, doorbreken van mentale overtuigingen en percepties. Aan de andere kant van de tunnel zul je ervaren dat er niets van controle over je leven nodig is, behalve overgave aan de stroom en spirituele diepte van het leven. Whats written for you, will always reach you. Maar niet iedereen is klaar om controle los te laten, om die reden zal je altijd lijden. Lijden omdat je ziek bent, lijden omdat dingen niet gaan zoals je wilt. Maar besef je dat het antwoord ligt aan de andere kant van het lijden. Het leven is een dualistisch contrast. Het een kan niet bestaan voor het ander en je perceptie is projectie. Ofwel, hoe kritischer en sceptischer jij denkt over zaken hoe meer issues je zal aantrekken. Hoe positiever je denkt, hoe meer fijne ervaringen je aantrekt. Het is aan ons om balans te integreren in ons leven. Dus hoe goed zorg je werkelijk voor jezelf, je gedachten en je grenzen? Welke verhalen vertel je jezelf liever, zijn dat de negatieve of de positief gevulde verhalen?

DE UNIVERSELE TAAL VAN LIEFDE..

In de tempel werden we opgeroepen door de juffen om in een rij te gaan staan met alle lieve in het wit geklede kindjes en de andere vier volunteers. We maakten ons klaar voor een wandelmeditatie. We kregen een lotusbloem in onze handen gedrukt en liepen met bijpassende Sri Lankaanse meditatie muziek in een rij naar de ruimte waar de belangrijkste boom van de tempel stond. Het was de bedoeling dat we onze bloem met een mooie intentie bij de Buddha in het muurtje plaatsten en dat we daarna een bakje met water pakten om de wandelmeditatie voort te zetten. Voor een moment had ik op de wandeling naar dit plekje echt kippenvel omdat we met zoveel mensen tegelijk heel aandachtig deel namen, ik vond het zo mooi. Het blijft zo bijzonder hoe de kindjes hier zo meditatief gefocust kunnen zijn.. In Nederland is de aandachtspan (grappig sarcastisch bedoeld) misschien 10 seconden en dan willen de kids op de ipad hahaha. Hier niet, dus daar liepen we met ons bakje water in een aantal van drie keer om de Heilige boom heen. Na die drie keer moesten we het water aan de boom geven en gooide we ons bakje leeg over het muurtje. Een klein halfuurtje later kregen we een preek van een Monnik, jonge gozer denk nog geen 18, maar er was iets aan hem en hoe hij sprak. Verstond er geen pepernoot van, dus ik werd uitgenodigd de woorden intuitief mee te voelen. Dus sloot ik mijn ogen en liet me dragen door het geluid. En als ik je zeg, dat mijn hart geraakt werd, dan meen ik dat. Vaak hebben wij in Nederland ons oordeel zo snel klaar dankzij onze veel te sterk aanwezige overtuigingen. "Ik begrijp het niet, dus maak ik het liever belachelijk." Maar van die filosofie ben ik jaren geleden al afgestapt, je bereikt er niks mee. Het is kwetsend, veroordelend, neerbuigend en voor mij een teken van je eigen close minded houding. Het toont mij dat je dan als ziel nog veel te leren hebt. Terwijl als je meevoelt, met je ogen dicht, luistert met je hart in plaats van je hoofd.. Er altijd een connectie is. Dus ook ik voelde die connectie met de monnik, op dat moment, op die plaats en op die tijd. Want de taal van liefde is voor mij telepatisch en universeel en die hoef je niet te spreken met woorden. Die moet je 'voelen'.

SADU.. SADU..

Het lied wat oprecht mijn nieuwe ringtone wordt in Nederland als herinnering aan deze nu al geweldige tijd in Sri Lanka.. Een glimps van het Buddhistische ritueel dat we met elkaar mochten doen in de tempel. De kindjes hebben mijn hart gestolen en met heel mijn hart zend ik hen liefde, licht en heel veel zegeningen tot waar ik kan. Dat hun wereld vervuld mag zijn met de mogelijkheden om zich in hun volledige potentie te ontplooiien en dat ook deze lieve zielen de wereld mogen zien net zoals ik bevoorrecht ben om dit te mogen ervaren.

KANDY, KEGALLE IN SRI LANKA

Naast werken met mensen, verwarmt het mijn hart om ook stil te staan bij de dieren van Sri Lanka. Dit was een ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Ik zal deze unieke en voor mij heilige ontmoeting met twee prachtige olifanten voor altijd met mij mee dragen.

ELEPHANT FREEDOM PROJECT
LOGEREN BIJ DE FAMILIE ANANDA..

Het is de hoogste tijd dat we bewuste logica de wereld in slingeren waar men voor eeuwig en altijd de essentie begrijpt dat we dieren niet moeten inzetten voor humanitaire kapitalistische doelstellingen en toerisme sensaties. Het is oprecht tijd dat we elkaar aanspreken en aanleren dat 'een goedkoop ritje op een olifant, want dat is leuk voor instagram' niet oke is. Ik ben van mening dat we ons moeten focussen op meer vrede en harmonie in de wereld. Tijdens deze trip voelde ik me zo emotioneel, vooral na het zien waar deze twee schatten van olifanten en pure zielen aan onderdoor zijn gegaan. Het introfilmpje toonde beide olifanten in de omgeving waar ze gered zijn van de Toerisme industrie en uit de Hout industrie.

OOK DIEREN HEBBEN EEN LEVENSVERHAAL..

Beide olifanten zijn in het verleden toegetakeld met stokken, zaten vastgeketend met kettingen om hun enkels en zijn mishandeld door in mijn optiek onwetende mensen. Ik heb letterlijk met tranen zitten kijken naar filmpjes die gemaakt zijn door de redders van de olifanten. Het feit dat deze olifanten weer vertrouwen hebben gekregen in de mensheid is bewonderingswaardig en echt te wijten aan het geduld, de liefde en de veiligheid die de familie Ananda en hun team heeft kunnen geven op hun terrein van ca. vijf hectare heuvelachtige grond vol natuur. Een passende habitat voor de olifanten. Tijdens ons bezoek mochten we een ochtend met hun 'meeleven' in de routine die zij volgen. We mochten de olifanten voeren met bamboe, rozenappel en ander fruit. Daarna gingen de twee diva's op hun dagelijkse wandeling en mochten wij met hen meewandelen. Daarna liepen ze naar hun badkamer, namelijk het meer verderop en daar mochten we de twee olifanten wassen, scrubben en heel veel liefde geven. Heb je weleens een olifantenhuid gevoeld? Het is zo stug haha, ik dacht elke keer dat ik hun pijn zou doen. Maar de man die elke dag voor de olifanten zorgt zei dat ze echt wel wat kunnen hebben en je hard moet schrobben.. Zo grappig om te ervaren. Beide diva's waren keihard aan het chillen in het water. Liever zo en dat dit hun gelukkige leven is.

KIJK DIEREN IN HUN OGEN AAN..

Heb jij weleens in de ogen van je huisdier gekeken? Ik bedoel niet alleen kijken, maar echt een connectie maken met de ziel die erachter zit.. Ik nodig je uit dit vaker te doen met dieren die je ontmoet, kijk ze eens dieper aan en probeer hun aanwezigheid als een 'being' te voelen in je eigen systeem. De ogen zijn de ingang tot de ziel bij zowel mensen, als dieren. Met een open hart kun je de verbinding met hen maken. Vooral als je verzacht kun je hun verhalen voelen, hun emoties en alle wijsheid die zij bezitten en juist aan ons mensen kunnen leren. Ik heb enorm genoten van de trip naar Kandy, Sri Lanka waar we dit team van ongelooflijke lieve mensen hebben gesupport!

HIKEN EN NAAR DE LION'S ROCK KIJKEN

Waar we van maandag tot vrijdag bezig zijn met onze volunteering projecten, is er in de weekenden de mogelijkheid om op reis te gaan met de verschillende activiteiten die in de volunteering home worden aangeboden. Zo ontmoet je ook andere volunteers die bijvoorbeeld in projecten zitten zoals het Medical/Nursing project in een nabijgelegen lokaal ziekenhuis, of mensen die werken met de Zeeschildpadden, in het hondenproject de honden redden en verzorgen in het dierenasiel, Environment deelnemers waar ze onder andere plastic opruimen op de stranden of zorgen voor koraalherstel in de zee.. Elkaar inspireren over wat we allemaal doen en waar we verschil maken is daardoor extra leuk om aan elkaar te vertellen. Zo zijn we na het Elephant Freedom Project naar Sigirya gereisd om te overnachten in een hotel en om de volgende ochtend te hiken naar Pidurangala en zo te genieten van de meest geweldige zonsopkomst (die er niet was, soms heb je geluk) Maar bovenal zijn deze trips gewoon super fun en merk je dat je als groep volunteers elkaar echt steunt door de ups en downs, want het is echt niet allemaal rozengeur en manenschijn. Soms kom je jezelf keihard tegen, moet je lichaam wennen aan al het heerlijk gekruide voedsel of zit je in het processen van alle ervaringen en voel je je soms wat overweldigd. En dat is allemaal oke. Want we zijn er voor elkaar! Zie de foto hierboven.

EN OOK EEN TUKTUK MOET GETANKT WORDEN..

Als je in Sri Lanka bent moet je gewoon een keer in een tuktuk gereden hebben. We hebben ons helemaal vermaakt toen de driver vroeg of we een rondje wilde rond racen in dat ding. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Wat is dat apart om in te schakelen. Het is een soort van mix tussen... quadrijden-en-op-een-scooter-zitten-terwijl-je-aan-het-fietsen-bent-zonder-trappers. Snap je het nog? Hahahah hoe dan ook ik kon niet stoppen met lachen toen ik in een local wijkje de mensen voorbij scheurde op de hobbelige zandweg. Maar na een quick race moest er getankt worden.. Handig zo'n liter flesje petrol in je 'broekzak', de achterklep open en bijvullen maar hahaha.

Kels | formule 1 tuktuk coureur

Holy cow!

Er lag echt een engel van een kalfje op de hoek van de weg te relaxen toen we stil stonden om te tanken.. In het Hindoeisme zijn koeien heilig en ook in Sri Lanka wonen veel Hindoestaabse mensen. Het drukke verkeer rijdt gewoon om de koeien heen en de koeien vinden alles prima lijkt het.

Een magische view..

Ook reed de driver ons naar een magische plek vol met lotusbloemen in een meertje met uitzicht op de Sigiriya Lion's Rock en Pidurangala.. zoals je ziet op de drie foto's hieronder..

BACK TO BASIC IN HET HUIS..

Je kunt je voorstellen dat als je met 40 mede volunteers in een huis woont het heel praktisch is als je de mogelijkheid hebt om je was in een van de meerdere wasmachines te gooien. Het is serieus een luxe. Maar jammer joh, deze meid doet gewoon een handwas, back to basic.. hahaha. Kleding in een tijltje, waspoeder erbij en wassen maar alsof we ons weer bevinden in het jaar zero. Het heeft z'n charme voor een paar weken en het is serieus super mindful als je je eenmaal helemaal verbind met het waterballet dat je zojuist hebt gecreeerd in de badkamer. Muziekje aan, sommige mensen kijken een serie terwijl ze aan het wassen zijn en hoppakee zo fixen we ook deze huishoudelijke taak met onze handen in het sop.

RIT IN EEN CRAZY LOCAL DISCO BUS

De bussen hier zijn echt hilarisch, maar ik heb echt al 3 miljoen keer mijn leven voorbij zien flitsen als er weer eens een bus voorbij kwam racen als we over straat wandelden. Alles moet wijken voor de bussen, tuktuks zijn echt niet opgewassen voor de racemonsters en kunnen maar beter dekking zoeken. In de bussen wordt gezellige authentieke bollywood muziek gedraaid en voor een habbekrats (100 Sri Lankaanse rupees ca, 0,30 eurocent) ben je van Unawatuna met ca 10 minuten in de stad Galle. Een stadje waar je de oude invloeden nog terug kunt vinden in de architectuur van de Nederlandse, Portugese en Engelse kolonisatie.

HET EERSTE PROJECT ZIT EROP..

Het Educatie programma op de kindergarten is alweer voorbij gevlogen. De kindjes hebben oprecht een speciaal plekje in mijn hart en om mijn steentje bijgedragen te hebben in de klas van de twee ongelooflijke lieve zussen, is iets wat me altijd bij zal blijven. De zussen hebben zelf nooit engels geleerd en gaven later aan onze coordinator aan dat zij net zo leren van het engels dat we spreken in de lessen. Dat ze heel dankbaar zijn dat wij er zijn en ons enorm waarderen en hoe we onze lessen voorbereiden en uitvoeren voor de kinderen. Dat is een waardevol compliment en nog meer bevestiging in dat een skill dat zo simpel is voor jou, want zo moeilijk is engels niet toch? Juist een groot verschil of aanwinst kan zijn in het leven van iemand anders. Dus deel je skills. Er is altijd iemand in de wereld die baat heeft bij wat jij hebt geleerd! Ik voel me oprecht dankbaar in elke cel van mijn lichaam en vond het een eer om ondergedompeld te worden in de Buddhistische cultuur. Als afscheid had ik uit Nederland encouragement armbandjes meegenomen om deze uit te delen aan de kinderen en de leraressen, een leuke afsluiter en al is het voor een enkele een reminder aan de kracht van hun persoonlijke dromen en onze ontmoeting op de pre-school in Galle, Sri Lanka.

WOMAN EMPOWERMENT PROJECT

Nog een paar nachtjes slapen en dan begint het Woman Empowerment project in de Moslimgemeenschap van Galle. Als Teaching Coach zal ik de vrouwen van 20-45 jaar Engelse les gaan geven om hen te empoweren in effectieve communicatie en persoonlijk leiderschap. In Sri Lanka heeft de Boeddhistische religie de overhand en op de een of andere manier is er een vorm van propaganda ontstaan die ervoor zorgde dat er een haat aan moslim boodschap werd geintegreerd. In de link hieronder, kun je meer lezen over de politieke en maatschappelijke probleemsituatie waar moslims mee te kampen hebben in het land.

WAAROM DOE IK DIT?

Als je meer informatie hebt uit dit artikel begrijp je beter waarom ik de keuze heb gemaakt om deze groep moslimvrouwen te ondersteunen met het Woman Empowerment project. Naast hun traditionele leven hebben de moslimvrouwen en de moslim gemeenschap veel geleden onder politieke onderdrukking en corruptie. Als teaching coach geef ik Engels aan de vrouwen, maar de afgelopen dagen hebben enorm in het teken gestaan van persoonlijke dromen, doelen, leiderschap en het aanwakkeren van hun innerlijke stem zodat we de boodschap konden horen die zij voor de wereld hebben. Voor ons Nederlanders is het redelijk standaard om de Engelse taal aangeleerd te krijgen in onze studiejaren, maar de impact die gemaakt wordt met het aanleren van deze taal bij deze vrouwen is veel groter dan je denkt. Beeld je in dat het een gouden ticket kan zijn, om uit te breken van de beperkingen van een onderdrukkend, conservatief en traditioneel leven. Een gouden ticket die jou brengt naar meer vrijheid en contact met andere interessante mensen of misschien zelf nieuwe betere woon en werkgelegenheden in de wereld. Naar meer mogelijkheden en kansen om in je bestaan als mens te kunnen voorzien. Maar ook om dankzij deze taal met buitenlanders, andere volunteers gesprekken te voeren en het huisvrouw leven te moderniseren met nieuwe invloeden die zorgen voor meer gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Heb je zelf weleens nagedacht over dit soort onderwerpen?

LESGEVEN OVER..

Het educatie programma bestaat uit lesgeven in Engelse grammatica zoals oefeningen met past-present-future tense, zoals sizes and weight, affixes; prefixes and suffixes maar ook het introduceren van thema's zoals weersomstandigheden waarover de vrouwen werden geinformeerd. In dit project lag de focus op uitleg over het weer en alle vormen en bijbehorende benamingen die de vrouwen moesten leren.

De kracht van je innerlijke stem..

Maar ook hebben wij gewerkt op verschillende actieve leer-levels zodat de vrouwen niet alleen getraind werden in spreken maar ook in correct schrijven, uitbreiden van hun woordenschat, auditieve skills door te luisteren naar recording zoals een weather forecast en daarna vragen beantwoorden, gespreksvoering en interactief in spelvorm met elkaar Engels oefenen. Daarnaast vond ik het erg belangrijk om de vrouwen in de korte tijd dat ik daar was in hun persoonlijk leiderschap te zetten, hun verhaal en hartenwensen belangrijk te maken en de vrouwen een stem te geven. Zodoende ontwikkelden we een lesson planning om de vrouwen uit te dagen en hen een mini presentatie te laten uitvoeren voor de klas. Een presentatie waar ze in vertrouwen en in vrijheid met ons in het Engels konden spreken over hun unieke dromen. Denk aan hun persoonlijke wensen, doelstellingen en wat ze in hun werk of leven willen bereiken. Wat is hun verhaal?

De brug naar verbinding..

Daarnaast wilden de super lieve co-volunteer uit Noorwegen (22jaar) en ik de verbinding met de vrouwen aangaan en hen uitnodigen om ons meer te vertellen over Sri Lanka, ze uitdagen onderzoek te doen naar hun eigen land en wat ze hadden ontdekt aan ons te vertellen. Daarbij hebben we hen gevraagd om ons meer te leren over hun religie, de islam. Zoals hun favoriete Dua, een bepaalde traditie of het Ramadan feest bijvoorbeeld. In Nederland doe ik al vaker mee met de vier weken Ramadan, voornamelijk vanwege mijn focus op een balans in Mind, Body and Spirit en het is de barmhartigheid, de dankbaarheid en de massive groei in zelfdiscipline die je leert door deze periode aan te gaan. Tot nu toe heeft elke Ramadan een soort thema gehad in mijn zelfontwikkeling, maar een thema wat voor de moslimvrouwen hier speelt is toch echt de vrijheid van meningsuiting en de traditionele, voor mij soms wat conservatieve overtuigingen. Zoals dat je als vrouw 1 taak hebt, je luistert alleen naar je man en dat je 1 recht hebt en dat dat het aanrecht is.. Wij geloven als Westerlingen in een gelijkwaardig partnerschap en het volgen van onze eigen harten als vrouw zijnde. Onszelf verbinden met de overtuigingen van de moslimvrouwen en hen informeren over ons perspectief zorgde al voor een zogezegde cognitieve dissonantie bij de vrouwen. Een vorm van psychologische kortsluiting in het hoofd omdat er aan hun realiteit werd geschud, dit opende het gesprek en de brug naar verbinding. De ingang voor groei en verandering.

Meet me in the middle..

Het contrast in hun huiselijke relationele sferen is voelbaar en tegelijkertijd inspirerend voor een bevoorrechte vrouw die zelf kiest wat ze wilt met haar leven, carriere en prima een zakelijke discussie kan voeren met mannelijke managers in de corporate wereld of invloed kan uitoefenen op autoriteiten door het vrij uitspreken van mijn persoonlijke mening. Dat is hier in Sri Lanka gewoon niet in te beelden. Sterker nog hun normaal, is een dagelijks normaal. Net zoals ons normaal een dagelijks normaal is voor ons. De kunst is in mijn optiek om de moslimvrouwen ergens in het midden te ontmoeten en onze bevindingen uit te wisselen. Zelfs in de klas is er een mega contrast zichtbaar in wat de vrouwen willen. Sommige vrouwen willen maar 1 ding en dat is een goede huisvrouw, moeder en vrouw zijn voor hun man. That's it. Meer lijken ze niet te willen. Psychologische innovatie gaat in mijn optiek jaren duren, want voordat zij beseffen dat aan de wens voor zo'n lifestyle een hoop conditionering, coping of onderdrukking aan vooraf gaat? Dat er veel meer mogelijk is in hun wereld om hun volledige potentie als mens te belichamen? Dat is een mindset shift waar een hoop werk in gestopt mag worden. Ergens voel ik dat we ons leven ook niet te veel moeten vergelijken. Want juist de moslimvrouwen en hun overtuigingen hebben zoveel te brengen als inspiratie voor ons nuchtere Nederlanders. Daarnaast geloof ik in dualiteit van het leven wat maakt dat zij gezegend zijn met zaken die wij niet hebben en andersom. Het een kan niet bestaan zonder het ander. Laten we elkaar daarom vooral inspireren het goede te doen, te leven met ons hart. De engelse taal is daarom een goed begin, hierdoor kunnen we met elkaar de dialoog aangaan. Maar het feit dat de vrouwen dit educatie programma volgen is iets wat we niet moeten vergeten, namelijk dat dit al een enorme stap is in de verdere ontwikkeling van het land Sri Lanka. Dat deze vrouwen in hun community al een inspiratie zijn voor andere moslimvrouwen. Ik zie mijn aandeel als volunteer en het werk wat ik heb verricht als een onderdeel van een metaforische verspreidende (goed voor het milieu) olievlek naar een betere wereld hier. Als er iets is wat ik heb geleerd dan is het wel dat grote verandering niet in 1 dag plaatsvind, hoe graag je dat misschien ook zou willen en hoeveel verbeteringen je ook ziet in dit derde wereld land. Maar als iedereen zijn of haar steentje bijdraagt, zoals een ieder van de 40 volunteers hier hun werk heeft geleverd, kunnen we met 5 jaar van nu terugkijken op het grote proces dat verandering heet. Dat is hoe we samen, met elkaar, werken aan een betere wereld. Want echt, ik zou het willen met heel mijn hart en super powers, maar ik kan dit niet alleen.

Een project om te koesteren..

De vrouwen zijn opgedeeld in twee groepen, groep A en groep B. De educatie ruimte waar zij les in krijgen ligt middenin een local buurt in Galle. Het was wat langer rijden in de tuktuk dan de Kindergarten denk zo'n 20-25minuten totaal. Inmiddels ben ik veel meer gewend aan de chaos op de weg en voelt het steeds vaker redelijk normaal om gebruik te maken van de weg op deze manier. De kracht van de mens is aanpassen, dat blijkt wel weer. De klas is voor onze normen zeer ouderwets en primitief ingedeeld. Ga eens terug naar de prehistorie, die momenten waar men nog les kreeg op houten schoolbanken.. of ze kregen les van ons op de grond. Helaas is er geen HR aanwezig die de aanschaf van goed studiemateriaal, stoelen en bureau's online of bij een third party besteld. Het fysieke welzijn in de klas van de vrouwen was gelijk iets waar ik me zorgen om maakte al leek het voor hen het minst grote probleem. Ze zijn blij dat ze deel konden nemen aan de engelse les. Ook waren bij beide groepen de eerste 5 minuten aftasten, de vrouwen waren heel timide, verlegen en het was net alsof ze geen stem hadden of uberhaubt voluit durfden te spreken. Zoals je begrijpt moest daar in mijn optiek verandering in komen. Het is ongelooflijk wat de korte tijd dat ik het project uitvoerde voor invloed heeft gehad op de connectie met en de motivatie van de vrouwen. Hun harten stonden open, er werd gelachen en zij stelden ons persoonlijke vragen. Het grootste compliment was toch wel dat na de laatste presentatie de vrouw vroeg; "Waarom kunnen jullie niet langer in onze klas blijven lesgeven?" Beide groepen hebben aangegeven dat zij nog nooit zoveel plezier hebben gehad in de lessen en nog nooit zo goed engels hebben gehad en dat ze de co-volunteer en mijzelf een gezellige en interessante wijze les vonden geven. Het afscheid werd bij beide groepen bijna emotioneel. (Al heb ik na het afscheid met beide groepen sowieso gehuild van blijdschap, frustratie omtrent hun onderdrukking, het onrecht wat hun is aangedaan, hun inspirerende eagerness om engels te leren, hun geweldige interactie in de lessen, de mooie en krachtige herinneringen met elkaar en het oefenen, de gesprekken en de moeite die zij deden om ons te begrijpen net zoals wij de vrouwen wilden begrijpen, de immense gevoelens van compassie, meelevendheid en de wens dat ik voor hun alle dromen waar kon maken als in kom-maar-mee-naar-NL-onder-mijn-vleugels enz.. Ergens knaagt er een boel inspiratie en zou ik me meer willen verdiepen in het starten van een crowdfunding om de vrouwen extra bij te staan. Heb jij een idee? Zou jij willen deelnemen aan een crowdfunding als particulier of met je bedrijf? Stuur me een whatsapp,

MISSIE GESLAAGD

Ik wilde in dit project elke vrouw individueel zien stralen en zien groeien in hun huidige en voor hun nog te ontdekken potentie. Ik wilde de stem horen die hen begeleid naar het uitvoeren van hun doelen en levensmissie als authentiek mens. Hoe dan ook is duidelijk geworden en meermaals bevestigd dat zij zich serieus genomen voelden. Dat zij zich gezien, gewaardeerd en gemotiveerd voelden en dat terwijl ik gewoon mijn eigen unieke zelf was. Lieve mensen, dat is hoe je positieve impact maakt in de harten van mensen, door jezelf te zijn. Oftewel, missie geslaagd!

PART 3
EN NU.. BACKPACKEN MAAR...

Het afscheid in de volunteering home was mooi en de mensen waarmee ik deze reis heb mogen maken hebben voor altijd een speciaal plekje in mijn hart. Inmiddels is na een ontspannen vlucht met tevens een overstap op Dubai, mijn wederhelft gearriveerd op Colombo Airport. De vakantie in Sri Lanka zijn we gestart in Negombo. Denk aan een Ayurveda consult en bijbehorende wellnessbehandelingen, daar zijn we heerlijk mee gestart. We hebben de bekende vismarkt en de Dutch Canal bezocht. Nog 1 nachtje slapen en dan gaat het backpacken echt beginnen om de parels en prachtige plekken in Sri Lanka te ontdekken. Binnenkort meer info. Of niet.
Time will tell. We willen vooral heerlijk genieten in het moment van de reis.

Met licht en liefde,
Kels